‘શૂન્ય’ પાલનપુરી
ખાંભી રચાઈ છે
દિલમાં કોઈના પ્યારની જ્વાળા લપાઈ છે,
ઓ કાળ! સાવધાન કે શિર પર તવાઈ છે!
મિત્રો હતા એ શત્રુ થયાની વધાઈ છે!
ઓ મન! ઉમંગે નાચ કે બેડી કપાઈ છે!
હોડીનું ડૂબવું અને તોફાનનું શમન!
એ તો ખુદાઈ ઢંગની એક નાખુદાઈ છે.
મારીને ઠેકડા અમે પહોંચીશું મંઝિલે,
શક્તિ અગાધ છે, ભલે પાંખો કપાઈ છે.
છે કંટકોનાં ઝૂમખાં ફૂલોના સ્વાંગમાં!
ઉપવન મહીં વસંતની કેવી ઠગાઈ છે.
સસ્તામાં ઓ જમાના આ સોદો નહીં પતે,
મારું સ્વમાન મારા યુગોની કમાઈ છે.
ખુદ કાળ એને શૂન્ય ખસેડી નહીં શકે!
પ્રેમાંગણે હ્રદયની જે ખાંભી રચાઈ છે.
‘શૂન્ય’ પાલનપુરી
કવિલોક Kavilok 