ગાંધીનગરમાં ફૂંકાયેલ વાવાઝોડા “ડૅન” નિમિત્તે- ગગુભા રાજ

ગુજરાતના ગાંધીનગરમાં ફૂંકાયેલ વાવાઝોડા “ડૅન” નિમિત્તે ઓફીસની બારીએથી કંડારેલ કેટલાંક દ્રશ્યો

ઝળૂંબે…. (બારીમાંથી દેખાતો લીમડો)
લીલો પાઘડીયાળ ઝળૂંબે,
હરખે ડાળોડાળ ઝળૂંબે,
ચકલાંઓનો કાળ ઝળૂંબે,
વેગીલો વિકરાળ ઝળૂંબે….
માનવ હૈયે ફાળ ઝળૂંબે,
પર્ણે પર્ણે ઝાળ ઝળૂંબે,
ઉભો અંતરિયાળ ઝળૂંબે,
આઘો ‘ને ઓતરાળ ઝળૂંબે…..

ઊડે…. (ડમરી અને વંટોળ)

ધરતીમાની ઓઢણી ઊડે,
કોપિત કો’ જોગણી ઊડે,
ચોંટેલાંના ચાપ ઊડે,
પગલાં કેરી છાપ ઊડે,
સર સર સરતા સાપ ઊડે,
રજ રજ થઇ, સંતાપ ઊડે,
આડું ‘ને વળી અવળું ઊડે,
ઉપર-નીચે સઘળું ઊડે…..

-ગગુભા રાજ ગાંધીનગર (ગુજરાત)

વાયરાની હેલે – ગગુભા રાજ

એક કોડભરી કન્યા-કે જેની સગાઇ હજુ ગયા વૈશાખમાં જ થઇ છે અને તે પછીના શ્રાવણી સાતમના મેળે એનો પિયુ મળેલો. એણે આપેલી પીળા રૂમાલની ભેટ અને ચકડોળે લગોલગ બેઠેલા તે સ્પર્શની અનુભૂતિની વાત ખેતરના શેઢે વિહરતી વિહરતી તેની સખીઓને કરે છે-એનું ગીત. આ ગીતની માંડણી અને પૂર્તતા કવિ મિત્ર પ્રકાશ જોશીના સહયોગથી થઇ.

વાયરાની હેલે…

વાયરાની હેલે હું તો રેલાતી જાઉં ‘ને,
વાયરો અડ્યાનો મને વહેમ થાય,
બોલને મોરી સૈયર, વાતે વાતે બળ્યું,
સાહ્યબો અડ્યાનું મને કેમ થાય?
વાયરાની હેલે હું તો….

પથરાને ગોફણીયે ઘાલી ઉછાળું,
કે માટીમાં કરૂં રે કુંડાળું,
કેમે ય કરીને વાટ ખૂટે નહીં ને તોયે,
ચાલવાનું લાગે રે હૂંફાળું,
ઉભે રે શેઢે હું તો તણાતી જાઉં ‘ને,
કમખાની કોર આમ તેમ થાય,
વાયરાની હેલે હું તો…

સુંવાળા સગપણનું ગાડું રે હાંકુ,
મોલ શમણાંનો લણતાં રે થાકું,
વાયદાને આંખમાં કે મુઠ્ઠીમાં રાખું,
તો યે વાતેવાતે પડતું એને વાંકુ,
રૂમાલની ગાંઠે હું તો ગૂંથાતી જાઉં ‘ને,
લોક કે’તા કે આને તો પ્રેમ થાય..
વાયરાની હેલે હું તો….

ગગુભા રાજ

લૂ – ગગુભા રાજ

લૂ

કોઇના ઊના ઊના નિ:શ્વાસ જેવી,
કે પછી-
સમીપ સરકી આવેલી સખીના ઉચ્છવાસ જેવી?;
પાકી ગયેલાં પર્ણૅની પીળાશ જેવી,
કે પછી-
એના થકી પાકતી કેરીની મીઠાશ જેવી,
સૂક્કા ગળે બાઝતી ખરાશ જેવી,
કે પછી-
કોરી માટલીના ભર્યા પાણીની સુવાસ જેવી,
સૂની સડક પર ભાંભરતી ગા જેવી,
કે પછી-
કૂંપળને પાલવડે ભરતી મા જેવી,

આપને કેવી માણવાની ગમે?
લૂ ???

ગગુભા રાજ

ઉતરાયણી અભિવ્યક્તિ…ગગુભા રાજ

ઉતરાયણી અભિવ્યક્તિ…

“એક તો વિશાળ ગગન, ‘ને એમાં આછો અડિયલ પવન,
વળી કરવાના કંઇ કેટલાય પેચ !!.,
કાચી દોરીનો, કાચો રંગરેજ, કયમ કરી કરવા અમારે પેચ?”

“કોમળ તે હાથે બંધાયેલ કિન્યા, ‘ને ઢઢ્ઢો વાળેલ,
લોટણ-ગોથણ અને છપ્પાવાનું , વિધિએ રાખેલ,
વળી મંઝિલ ક્ષિતિજે છેક.. કયમ કરી કરવા અમારે પેચ…”

ઉડી ઉડીને અમારે આઘે જવાનું? તો ફીરકીના સંબંધ શું કાચા?
તાર તાર થઇએ તોય છોડીએ નહીં,સંબંધો એવા નહીં સાચા?

ગગુભા રાજ
ગાંધીનગર, ગુજરાત