તૂટેલાં શમણાંના ના જડે સાંધા – દિલીપ ર. પટેલ

તૂટેલાં શમણાંના ના જડે સાંધા

સાંપ્રત સમયમાં હાઉસીંગ બબલ, સબપ્રાઈમ ટ્રબલ ને ધંધા રોજગાર ટેરીબલ હોવાના સમાચાર જગતભરમાં હાહાકાર મચાવી રહ્યાં છે ને જન જીવનને પાયમાલ કરીને સોનલ શમણાંને છીનવી રહ્યાં છે – તોડી રહ્યાં છે, ત્યારે બેઈલ આઉટ, ટેક્ષ રીબેટ ને ક્રેડીટ જેવાં તોતીંગ પ્રયાસો છતાં એ તૂટેલાં શમણાંના સાંધા જડતા નથી ને માંદા પાડવા મથતા મંદીના પ્રવાહો વાંધારૂપે નડતા રહે છે…

ધંધા રોજગારની મંદીમાંહે અમે છોને પડી ગયા માંદા
તૂટેલાં શમણાંના ના જડે સાંધા એના અમને તો વાંધા

જોબ ક્રેડીટ બેંક રહેઠાણ, ભુંસાતા રે જાતા ઠેકાણા ઠામ
બેઈલ આઉટ થીંગડાનું નામ એતો બળ્યા ઉપરે ડામ
ઝગમગમાં જાગે અંધાર, દિવાસ્વપ્ને શોધીએ રે ચાંદા
મંદીમાંહે ધંધા સપડાયા અંધા થ્યાં મૂડીરોકાણ અડધાં
તૂટેલાં શમણાંના..

સબપ્રાઈમે લૂંટ્યા દોર દમામ, ઈલાજ કરે ત્યાં શું કામ?
ચાદર મુજબ પગ લંબાવવા-કાં ભૂલ્યા એ સુખનું ધામ!
ગમે ના વાર તહેવાર વારંવાર, પગાર પળોમાં રે ટાઢા
પર્વ જો ઉજવીએ તો કેમ રે જીવીએ કરે એ સૌને ગાંડા
તૂટેલાં શમણાનાં..

સૂડી સાટે સોપારીને ખંજર,સીઈઓ સધ્ધર પામે પિંજર
ચેતન નીંદર થ્યાં છૂમંતર, રે બોજસભર મન ને અંતર
મંદી અંદર સપડાયા બંદા ને તનનાં જંતર મંદા માંદા
બેકારી ભથ્થાં ટેક્ષ રીબેટ ને ક્રેડીટ એમાં કેમ વળે કાંદા!
તૂટેલાં શમણાનાં..

નૈયા હૈયા કેરી ડામાડોળ, ગિરવે ક્યાંક મૂક્યા છે લંગર
વિમાન કાર વીમા બેંકરપ્ટ, બેકાર નોકરિયાત તવંગર
મંદીવાદના સાદે મિડિયા ટીવી પેપરના સુકાયા ઘાંટા
જગભરે ફરે મંદી ધરાર ને ક્રેડીટ ક્યાંક રે મારતી આંટા
તૂટેલાં શમણાંના..

ધંધા રોજગારની મંદીમાંહે અમે છોને પડી ગયાં માંદા
તૂટેલાં શમણાંના ના જડે સાંધા એના અમને તો વાંધા

દિલીપ ર. પટેલ
ઓરેંજ, કેલીફોર્નિયા

હે પ્રીત પ્રતીક તાજ – દિલીપ ર. પટેલ (Dilip R Patel)

મુંબાઈનગરીની માણેક સમી તાજ મહાલ હોટલમાં ધર્માંધ થઈ કપિ શા માનવોએ ખેલેલો ખૂનખાર ખેલ જ્યાં પૂરો થયો છે ત્યાં હજુયે રડી રહેલી મુમતાજ પ્રીતના પ્રતીક શા તાજને પૂછી રહી છે.. 

હે પ્રીત પ્રતીક તાજ
તારા જ જન કાશ!  મંડ્યા તને કરવા તારાજ
આતંક આણીને આજ કીધાં જગ જન નારાજ
જોઉં આ શું મિરાજ? આંસુ રેલી રહી મુમતાજ   
 
રે મીત રસિક ધામ
હતી જહીં ફૂલ સુગંધ વહી રહી આનલ દુર્ગંધ 
ડાધુની કકળતી કાંધ જ્યાં નીકળતી બારાત 
જોઉં આ શું મિરાજ? આંસુ રેલી રહી મુમતાજ  
 
જે નિત પથિક થાન 
પર્વ પ્રેમ પ્રસંગ સમાય  નિત્ય આનંદ છવાય
ટુકડી ઘેલી ધર્માંધ મેલી મુરાદે મારે બેસહાય      
જોઉં આ શું મિરાજ? આંસુ રેલી રહી મુમતાજ  
 
શેં અરિ વાદ વિવાદ
અત્ર સર્વત્ર આઘાત ખુદા નામ કરે આપઘાત
કાં ન સૂઝે દૂજું કાજ કરવા રહીમને રળિયાત
જોઉં આ શું મિરાજ? આંસુ રેલી રહી મુમતાજ

છે કપિ કુત્સિત કાજ
લઈ નિર્દોષ જાન છો મથે નિર્જન જોવા જહાન
માનવ ના થશે મહાત માનવતા જ્યહીં મહાન  
જોઉં આ શું મિરાજ ? આંસુ રેલી રહી મુમતાજ

દિલીપ ર. પટેલ
ઓરેંજ, કેલિફોર્નીયા

માનો “ગરબો” – ડૉ. જગદીપ નાણાવટી

માનો “ગરબો”

રે માના ગરબામાં કેમ પડ્યા કાણાં
જાણે ગોળીઓથી હૈયા વિંધાણાં….રે માના ગરબામાં

પહેલી ગોળીએ માની આરતી પિંખાણી’તી
ડીસ્કોના ઠેર ઠેર ગાણાં…
બીજી ગોળીએ મૂકી ભક્તિને હોડમાં ને
શકુનીએ નાખ્યાતાં દાણા….રે માના ગરબામાં

ત્રીજી ગોળીએ લીધાં શ્રધ્ધાના પ્રાણ
જુઓ ઉભા લઈ ઝેર બધે રાણા…
ચોથી ગોળીએ માના વાહન ચોરાયા
બધે બાઈકુનાં ફૂંકણાં ગંધાણાં….રે માના ગરબામાં

પાંચમીએ ખોલ્યાતાં બિયરના બાર
ક્યાંય ભાળોના પરસાદી ભાણાં….
છઠ્ઠીએ ગભરૂઓ છેતરાણી સાવ
પછી લાગણીના જાળાં ગુંચવાણાં….રે માના ગરબામાં

સાતમીએ તોડ્યાતાં સપ્તકનાં તાર
સૂર ઘોંઘાટી કાનમાં ઘોળાણાં….
આઠમી અડપલાંના રૂપે અથડાય
કેમ મૂંગા છે સમજુ ને શાણાં….રે માના ગરબામાં

નવમી નચાવતી’તી નફ્ફટીયા નાચ
બધે બેશરમી ટોળા ઉભરાણાં…
દસમી ગોળીએ હણ્યાં રામનાં રખોપા
જીવ સહુનાં પડીકડે બંધાણાં….રે માના ગરબામાં

ખેલૈયા ખેલંતા ખેલ ભાતભાતનાં ને
ભક્તો તો સાવ રે નિમાણાં…
માતાજી કરજે સંહાર તુ અસૂર તણો
ખાશું સૌ ગોળ અને ધાણાં….રે માના ગરબામાં

ડૉ. જગદીપ નાણાવટી

પ્રભુતા પમાડી જોઈએ- રમેશ પટેલ ‘આકાશદીપ’

પ્રભુતા પમાડી જોઈએ

ઊગ્યું છે પ્રભાત સુંદર થોડી શ્રધ્ધા જગાવી જોઈએ
અંતરમાં અજવાળા પાથરી થોડી પ્રભુતા પમાડી જોઈએ

સંસાર સાગરે ઉઠતા તોફાને હોડી હંકારી જોઈએ
સાહસને યુવાનીના અશ્વપર જોશે પલાણી જોઈએ

જિંદગીને જગતે , ભરી આત્મ વિશ્વાસ નાણી જોઈએ
નાથી ઘૂઘવતી સરીતા લીલીછમ વાડી લહેરાવી જોઈએ

મારૂતારૂ ગણી ગણી વિખવાદમાં ડૂબી મર્યા આપણે
આવો વિશ્વને માનવતાના સદગુણોથી સજાવી જોઈએ

ઊર્મી ઉછાળી ઉરની, સંબધના સરવાળા કરી જોઈએ
સંસારના વેરઝેરને ધરબાવી સૌના મુખ મલકાવી જોઈએ

ફૂલ જેવા થાઓ તો માનવ શું પ્રભુ પણ રીઝી જાયછે
દેવ જેવા થવા માટે ષટ રીપુ હરાવી જોઈએ

થઈ સિકંદર જગતમાં ખાલી હાથે જવાનું જાણીએ
હૃદયમાં ભરી પ્યાર “આકાશદીપ” મરણ દીપાવી જોઈએ

રમેશ પટેલ ‘આકાશદીપ’

નથી હું કવિ, નથી હું કાલિદાસ – ડો.ચંદ્રવદન મિસ્ત્રી

નથી હું કવિ, નથી હું કાલિદાસ,

બસ, લખું છુ, અને, જરૂર હું પ્રભુનો દાસ !…(ટેક)

 

શબ્દો ચુંટ્યા મેં ગુજરાતી ભાષાના બાગમાંથી,

નથી માળી હું, કરી ભુલો અનેક અજ્ઞાનતાથી,

                              નથી હું કવિ…. (૧)

 

શબ્દો લખ્યા, કિંન્તુ વાક્ય રચનાની આવડત હતી ક્યાં ?

શબ્દે શબ્દે ભુલો, તો બરાબર વાક્ય બન્યુ કહેવાય ના !

                              નથી હું કવિ…. (૨)

 

છતાં, કંઈક લખ્યુ, અને, ફરી લખતો રહું હું,

અરે ! જાણે, કંઈક પ્રભુ પ્રેરણાનો કેદી બન્યો હું,

                               નથી હું કવિ… (૩)

 

આવા લખાણને કાવ્ય નથી કહી લોક ટીકા કરે,

ખરેખર ! કાવ્ય નથી એ જ સત્ય એવું ચંદ્ર સહુને કહે,

                                નથી હું કવિ…. (૪)

 

હવે, ભુલ ભરેલ લખાણ સ્વરૂપે ચંદ્ર કંઈક લખતો રહે,

જેમાં, ભાવનાઓ એના હ્રદયની પીરસી, પ્રભુભજન કરતો રહે !

                                 નથી હું કવિ…. (૫)

 ડો.ચંદ્રવદન મિસ્ત્રી

કાવ્ય રચના:

તારીખ: મે ૩૦, ૨૦૦૧   

To enjoy more such poems please visit Dr Chandravadanbhai Mistri’s blog http://chandrapukar.wordpress.com/home/        

 

 

 

સૈયર, શું કરિયેં ? – અનિલા જોશી (Anila Joshi)

સૈયર, શું કરિયેં ?

કોયલ ટહુકે સવારના
ને સાંજે કનડે યાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

આંખોમાં છે ફાગણિયો
ને પાંપણમાં વરસાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

ઊંઘમાં જાગે ઉજાગરો
ને સમણાંની સોગાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

મૂગામંતર હોઠ તો મારા
ને હૈયું પાડે સાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

પિયર લાગે પારકું
કે સાસરિયાંનો સ્વાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

પગમાં હીરનો દોર વીંટાયો
ને ઝરણાંનો કલનાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

તનમાં તરણેતરનો મેળો
ને મનમાં છે મરજાદ
સૈયર, શું કરિયેં ?

અનિલા જોશી
જન્મ: મે 2, 1935
બૃહત્ ગુજરાતી કાવ્યસમૃધ્ધિમાંથી સાભાર

તમે ટહુક્યાં ને.. – ભીખુ કપોડિયા (Bhikhu Kapodiya)

તમે ટહુક્યાં ને આભ મને ઓછું પડ્યું…

ટહુકારે એક એક ફૂટી પાંખો ને હવે
        આખું ગગન મારે ઝોલે ચડ્યું… તમે..

લીલી તે કુંજમાંથી આવ્યા બે બોલ
જેમ ઊજળી કો’ સારસની જોડ,
પાંખનો હેલાર લઈ પાંપણિયે, ઉર મારું
          વાંસળીને જોડ માંડે હોડ
તરસ્યા હરણાંની તમે પરખી આરત
ગીત છોડ્યું કે કુંજમાંથી ઝરણું દડ્યું… તમે..

મોરનાં તે પીંછામાં વગડાની આંખ લઈ
            નીરખું નીરખું ન કોઈ ક્યાંય
એવી વનરાઈ હવે ફાલી
સોનલ ક્યાંય તડકાની લાય નહીં ઝાંય
રમતીલી લ્હેરખીને મારગ ન ક્યાં..ય
         વન આખું રે લીલેરા બોલે મઢ્યું… તમે..

ભીખુ કપોડિયા

એક ગીત – ધ્રુવ ભટ્ટ (Dhruv Bhatt)

ઓચિંતું કોઈ મને રસ્તે મળે ને કદી ધીરેથી પૂછે કે કેમ છે,
આપણે તો કહીએ કે દરિયા શી મોજમાં ને ઉપરથી કુદરતની રહેમ છે.

ફાટેલા ખિસ્સાની આડમાં મૂકી છે અમે છલકાતી મલકાતી મોજ,
એકલો ઊભું ને તોય મેળામાં હોઉં એવું લાગ્યા કરે છે મને રોજ.

તાળું વસાય નહીં એવડી પટારીમાં આપણો ખજાનો હેમખેમ છે.
અને ઉપરથી કુદરતની રહેમ છે.

આંખોમાં પાણી તો આવે ને જાય નથી ભીતર ભીનાશ થતી ઓછી,
વધઘટનો કાંઠાઓ રાખે હિસાબ નથી પરવા સમંદરને હોતી.

સૂરજ તો ઊગે ને આથમીએ જાય મારી ઉપર આકાશ એમનેમ છે.
અને ઉપરથી કુદરતની રહેમ છે.

ધ્રુવ ભટ્ટ

શાંત તોમાર છંદ માંથી સાભાર
(ચિંતન, પ્રાર્થના, ભજન, ધૂન અને પ્રેરક સામગ્રીનો સંચય)
પ્રકાશક:
વનરાજ પટેલ
મીડિયા પબ્લિકેશન
103, મંગલમૂર્તિ, કાળવા ચોક, જૂનાગઢ
ફોન : 0285-2650505
E-mail: media.publications@gmail.com

મારા રે હૈયાને તેનું પારખું – પ્રહ્ લાદ પારેખ (Prahlad Parekh)

મારા રે હૈયાને તેનું પારખું
 
ક્યારે રે બુઝાવી મારી દીવડી, ક્યારે તજી મેં કુટિર ?
કઈ રે ઋતુના આભે વાયરા, કઈ મેં ઝાલી છે દિશ ?
નહીં રે અંતર મારું જાણતું.
  
કેવાં રે વટાવ્યાં વન મેં આકરાં, ઊંચા ઊંચા પહાડ ?
કેમ રે વટાવી, ઊભી માર્ગમાં, અંધારાની એ આડ ?
નહીં રે અંતર મારું જાણતું. 
 
વગડે ઊભી છે નાની ઝૂંપડી, ઘર ઘર થાયે છે દીપ;
તહીં રે જોતી મારી વાટડી, વસતી મારી ત્યાં  પ્રીત :
મારા રે હૈયાને તેનું પારખું.
 
પડ્યા રે મારા પગ જ્યાં બારણે, સુણિયો કંકણનો સૂર;
મૃદુ એ હાથો દ્વારે જ્યાં અડ્યા, પળમાં બંધન એ દૂર.
મારા રે હૈયાને તેનું પારખું.
 
ફરીને   કુટિરદ્વારો  વાસિયાં,  રાખી   દુનિયા  બહાર ;
પછી  રે   હૈયાં  બેઉ ખોલિયાં,  જેમાં  દુનિયા હજાર !
મારા રે હૈયાને તેનું પારખું. 

પ્રહ્ લાદ પારેખ

ખંડેરની હવેલી – રામપ્રસાદ શુક્લ (Ramprasad Shukla)

ખંડેરની હવેલી
(કાવ્ય પ્રકાર: સૉનેટ; છંદ: મંદાક્રાંતા)

જે જે સ્વપ્નો વિફળ બનતાં ક્રન્દનો મેં કીધેલ,
દુ:ખે   દર્દે   શિર  પટકતાં   ઝેર   જાણે  પીધેલ,
એ સૌ સાચાં સુહ્રદ બની આજે મને ખૂબ  પ્રેરે,
સંસ્કારોનાં  શુચિતર  સ્મિતોથી  બધે  હર્ષ  વેરે.

જે આશાઓ અવશ બની તેનાં હતાં ધ્યેય ખોટાં,
વિભ્રાન્તિના વમળમહીં માન્યાં હતાં સર્વ મોટાં,
નાણી જોતાં નિકષ પર મિથ્યાત્વ એનું નિહાળ્યું,
સાચાં ધ્યેયો પ્રતિ જિગર ને ચિત્તનું જોમ વાળ્યું.

જૂઠા ખ્યાલો,  હ્રદયમનના  છોભીલા  સર્વ  ભાવો
છોડ્યા,  છૂટ્યો દિલ ધડકતે સ્નેહનો અંધ લ્હાવો;
કિંતુ  સાચી  ઉપકૃતિ  લહું  નષ્ટ  સૌ  સ્વપ્ન  કેરી
એ   ખંડેરો   ઉપર   દિલની  છે   હવેલી   ચણાઈ.

આદર્શોમાં  અજબ  લસતી  ભગ્ન આશા સુનેરી,
સૌ  ભૂલોનાં  શબ ઉપર છે  સંસ્કૃતિ  શુભ્ર  છાઈ.

રામપ્રસાદ શુક્લ
જીવનકાળ: જૂન 22, 1907- એપ્રિલ 14, 1996
કાવ્યસંગ્રહ: બિન્દુ