જોડવું પડશે ….
શબ્દમાં કંઈ જોડવું પડશે,
અર્થમાં કંઈ ખોળવું પડશે.
રક્તમાં શું છે એ શું ખબર?
વ્રણ ને હવે ફોડવું પડશે.
પંજમાં એક જે પુરાયો છે,
ઘર હવે એ છોડવું પડશે
ન થાય તુષ્ટ નીલકંઠ તો,
વખ સહુ એ ઘોળવું પડશે.
અલીફ બહુ દોડ્યો ખમી જા.
પંથને હવે દોડવું પડશે.
હેમંત ત્રિવેદી ‘અલીફ’ (Alif Paddharia)
મારો જ ચેહરો …
મારો જ ચેહરો આજ ખુદ મુજને નડે છે,
સાવ આંધળો એક આઈનો ક્યા મળે છે?
અલગ રંગો વડે રંગી ચીતરી દીધો મને,
સાચા રંગની સહુને હજુ સૂઝ ક્યાં પડે છે?
હકીકતનો ભરોસો હું હવે કરતો નથી,
મરીચુક્યો બહુ પહેલા હવે મરતો નથી.
કરી’તી બંદગી તારી ખુદા મેં હર કદમ
એ વાતની તુજને હજુ ખબર ક્યાં પડે છે?
ના કોઈ ફૂલ ચડશે, અલીફની મઝાર પર
રોશે ના કોઈ કે યાદ પણ કરશે નહિ લગીર
દફન કરશે બધા રાતે સહુથી અલગ એને,
એની જાતની જમીનને પરખ ક્યાં પડે છે?
હેમંત ત્રિવેદી ‘અલીફ’
અસ્તિત્વ ની ખોજ
આજ તક બહુ શોધવા પ્રયત્નો કર્યા છે
ક્ષણો તપાસી પણ ઉપાયો વ્યર્થ થયા છે .
આ અસ્તિત્વ નો તાગ ક્યાંય જડતો નથી .
પડછાયો મારો ક્યાંય પણ પડતો નથી.
હું યાદો ની પાંખો કપાયેલો જટાયુ છું ?
કે બાણ શૈય્યા પર સૂતેલો ચીરાયુ છું?
કે યુગો નાં દુ:ખ લઇ ફરતા ને ભટકતા
અમર અશ્વસ્થામા ની અસીમ આયુ છું?
શું હું અજન્મા છું કે શક્ય જનની નથી ?
શું છું આત્મા જેને જરૂરત તન ની નથી.
મારી યાત્રા છે એવી કે કોઈ રસ્તો નથી,
સદા નો એકલો છું એટલે જ રિશ્તો નથી.
– હેમંત ત્રિવેદી
કવિલોક Kavilok 